عفت و پاكدامنی
 عَن أمِيرِالْمومِنينَ - عليه السلام - قال: مَالْمُجاهِدُ الشَّهِيدُ

عِنْدَ اللهِ بِأعْظَمَ أجْراً مِمَّنْ قَدَرَ فَعَفَّ لَكادَ الْعَفِيفُ أنْ

يَكُونَ مَلَكاً مِنَ الْمَلائِكَةِ. 
«نهج البلاغه، حكمت 474»
امام علي - عليه السلام - فرمود: پاداش مجاهد شهيد

از انسان پاكدامني كه مي تواند گناه كند، ولي بر اثر

پاكدامني از آن پرهيز مي كند، بيشتر نيست و چه

بسا كه انسان پاكدامن و عفيف در شمار فرشتگان

الهي باشد.

  - رسول خدا(ص) از حضرت جبرئیل(ع) سوال نمود که آیا فرشتگان خنده و گریه دارند؟ جبرئیل فرمود: بله. (یکی از آنجاهایی که فرشتگان می‌خندند) زمانی است که زن بی‌حجابی و بدحجابی می‌میرد، و بستگان او را در قبر می‌گذارند و روی آن زن را با خشت و خاک می‌پوشانند تا بدنش دیده نشود. فرشتگان می‌خندند و می‌گویند: تا وقتی که جوان بود و با دیدنش هر کسی را تحریک می‌کرد و به گناه می‌انداخت(پدر و برادر و شوهرش و…از خود غیرت نشان ندادند) و او را نپوشاندند، ولی اکنون که مرده و همه از دیدنش نفرت دارند او را می‌پوشانند

قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ‏

 ( از قول خدا به مردمان ) بگو : ای بندگانم ! ای آنان که در معاصی زیاده‌روی هم کرده‌اید ! از لطف و مرحمت خدا مأیوس و ناامید نگردید . قطعاً خداوند همه گناهان را می‌آمرزد . چرا که او بسیار آمرزگار و بس مهربان است .‏(سوره مبارکه زمر آیه شریفه ۵۳)

 روزی خلافکاری در شهری مرد. مردم بعد از تدفین به خانه اش رفتند تا شاید وصیت نامه ایی پیدا کنند.

زیر بالشتش برگه ایی دیدند که در آن نوشته بود:

” خدایا مرا ببخش که به اندازه کرمت گناه نکردم!” 

ای دل، قدمی به راه حق ننهادی/شرمت بادا که سخت دور افتادی

صد بار عروس توبه را بستی عقد/نایافته کام از او، طلاقش دادی

  تو کلاس درس خدا
اونی که ناشکری میکنه رد میشه 
اونی که ناله میکنه تجدید میشه 
اونی که صبر میکنه قبول میشه 
اونی که شکر میکنه شاگرد ممتازه
سعی کنیم همیشه و همه حال شاگرد ممتاز باشیم

 در دیدگاه مولانا، عشق همیشه از دو سو جریان دارد و اگر یک‌طرفه باشد، دیگر عشق نیست؛ و مشکل از جای دیگریست. او بارها در مثنوی و همینطور غزلیات خود با تیکه بر مثال‌های محتلف بر این مسئله تاکید می‌کند.

هیچ عاشق خود نباشد وصل جو

که نه معشوقش بُوَد جویای او

تشنگان گر آب جویند از جهان

آب هم جوید به عالم تشنگان

 در ابتدای دفتر سوم مثنوی، مولانا داستانی تامل برانگیز در این مفهوم نقل می‌کند که خواندنش خالی از لطف نیست. مردی شب و روز به درگاه خداوند راز و نیاز می‌کند و چون مدتها می‌گذرد و «پاسخی» از خدا نمی‌شنود، شیطان او را به شک می‌اندازد که شاید خدا هیچ توجهی به این همه دعای تو ندارد، وگرنه این همه «الله» گفتن تو را، «لبیکی» می‌بود.

آن یکی الله می‌گفتی شبی/تا که شیرین می‌شد از ذکرش لبی

گفت شیطان: آخر ای بسیار گو!/این همه الله را لبیک کو؟

می‌نیاید یک جواب از پیش تخت/چند الله می‌زنی با روی سخت؟

 مرد ساده‌دل، دل شکسته می‌شود و سر بر روی زمین می‌گذارد. در خواب، خضر را می‌بیند و خضر دلیل دل‌آزردگی وی را جویا می‌شود، و مرد می‌گوید که «الله» گفتنش را «لبیکی» از سوی پروردگار نیست.

او شکسته دل شد و بنــهاد سر/دید در خواب او خَضِر را در خُضَر

گفت: هین! از ذکر چون وامانده‌ای؟/چون پشیمانی از آن کش خوانده‌ای؟

گفت: لبیکم نمی‌آید جواب/زان همی ترسم که باشم ردّ باب…

و خضر به او می‌گوید که همان «الله» گفتن تو، خود همان «لبیکی» است که انتظارش را داری، و همان راز و نیاز تو به درگاه خدا، خود دلیل توجه خداوند به توست. این آشفتگی و کشش به درگاه خدا، خود هدیه‌ای از خداست برای تو و هم او بوده که خواسته تا تو را به سوی خویش بکشد…

گفت: آن الله تو، لبیک ماست/وان نیاز و درد و سوزت پیک ماست

حیله‌ها و چاره‌جویی‌های تو/جذب ما بود و گشاد این پای تو

ترس و عشق تو، کمند لطف ماست/زیر هر یاربّ تو، لبیک‌هاست

جان جاهل زین دعا جز دور نیست/زانکه یارب گفتنش دستور نیست

 آنکس که بداند و بداند که بداند اسب خرد از گنبد گردون بجهاند

آنکس که بداند و نداند که بداند بیدارش نمایید که بس خفته نماند
آنکس که نداند و بداند که نداند لنگان خرک خویش به منزل برساند 
آنکس که نداند و نداند که نداند در جهل مرکب ابدالدهر بماند

درکشورما وضع چنین است بدانید:

آنکس که بداند و بداند که بداند باید برود غازبه کنجی بچراند
آنکس که بداند و نداند که بداند بهتر برود خویش به گوری بتپاند
آنکس که نداند و بداند که نداند با پارتی وبا پول خر خویش براند
آنکس که نداند و نداند که نداند برپست ریاست ابدالدهر بماند